مفوهةلغتنامه دهخدامفوهة. [ م ُ ف َوْ وَ هََ ] (ع ص ) امراءة مفوهة؛ زن نیک گویا. || زن سخت آزمند پرخوار. (ناظم الاطباء).
مفاهاةلغتنامه دهخدامفاهاة. [ م ُ ] (ع مص ) هم سخن شدن با کسی . مفاوهة. || نازیدن و فخر کردن . مفاوهة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).