لغتنامه دهخدا
میقعة. [ ق َ ع َ ] (ع اِ) چوبی که جامه کوبند. (دهار). چوب گازر که بر وی جامه کوبد. (منتهی الارب ، ماده ٔ وق ع ) (آنندراج ). چوب گازر که بدان جامه کوبند. (ناظم الاطباء) (از مهذب الاسماء). || پدواز. (برهان ). کرسی . (یادداشت مؤلف ). کرسی باز. (منتهی الارب ) (آنندراج ). نشیمن ب