مندبحلغتنامه دهخدامندبح . [ م ُ دَ ب ِ ] (ع ص ) سر پست فرودآورنده در رکوع و جز آن . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). رجوع به اندباح شود.
مندبهلغتنامه دهخدامندبه . [ م َ دَ ب َ / ب ِ ] (از ع ، اِ) جای ترس و جای تضرع و زاری و فریاد. || جای دعوت . (ناظم الاطباء).
مندبیلغتنامه دهخدامندبی . [ م َ دَ ] (ص نسبی ) منسوب به باب المندب : عنبر مندبی ؛ عنبر که از باب المندب آرند. (یادداشت مرحوم دهخدا).
مندبیلغتنامه دهخدامندبی . [ م ِ دَ با ] (ع ص ) رجل مندبی ؛ مرد سبک در حاجت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مرد سبک درحاجت و به سرعت برآورنده ٔ آن . (از اقرب الموارد).