لغتنامه دهخدا
مهاکالیه . [ م ِ لی ی َ ] (اِخ ) نام دینی است به هندوستان و پیروان این دین را بتی است به نام مهاکال و او را چهار دست است و رنگش آسمان گون است و بر سرمویی انبوه و فروهشته دارد، دندانهای او پیدا و شکمش برهنه است و بر پشت او پوست پیلی که خون از او چکان است و آن با پوست دو دست فی