لغتنامه دهخدا
مؤبن . [ م ُ ءَب ْ ب ِ ] (ع ص ) عیب کننده ٔ کسی در روی او. (از منتهی الارب ). آن که روباروی کسی را عیب می کند و مذمت می نماید. || آن که تهمت می کند کسی را. || آن که در پی اثر کسی و یا چیزی می رود. (ناظم الاطباء). در پی اثر چیزی شونده و چشم دارنده و انتظار کشنده . (از منتهی ا