ناخویشتن بینیلغتنامه دهخداناخویشتن بینی . [ خوی / خی ت َ ] (حامص مرکب ) فروتنی . حالت و صفت ناخویشتن بین . رجوع به ناخویشتن بین شود.
ناخوستنلغتنامه دهخداناخوستن . [ خوَس ْ / خُس ْ ت َ ] (مص مرکب ) مصدر ناخوست باشد. یعنی چیزی را به پای کوفتن . (برهان قاطع) (ازآنندراج ). پایمال کردن . پاسپر نمودن . لگدکوب کردن . (ناظم الاطباء). رجوع به ناخوست شود. مصحف پاخوستن .
ناخویشتن بینلغتنامه دهخداناخویشتن بین . [ خوی / خی ت َ ] (نف مرکب ) فروتن . متواضع که از فروتنی خود را نمی بیند. نامتکبر. مقابل خویشتن بین ، به معنی خودبین و متکبر : بس فروتن سروری ناخویشتن بین مهتری سرور اهل زمینی مهتر اهل زمان .<
ناخویشتن دارلغتنامه دهخداناخویشتن دار. [ خوی / خی ت َ ] (نف مرکب ) که خود را نگاه ندارد. که کف نفس نمیتواند. که پرهیز و امساک ندارد. که خودداری نمیتواند.
ناخویشتن داریلغتنامه دهخداناخویشتن داری . [ خوی / خی ت َ ] (حامص مرکب ) عمل ناخویشتن دار. رجوع به ناخویشتن دار و خویشتن داری شود.
ناخویشتن شناسلغتنامه دهخداناخویشتن شناس . [ خوی / خی ت َ ش ِ ] (نف مرکب )که حد خود نگاه ندارد. که حد خود نشناسد. بی ادب . گستاخ . که اندازه ٔ خود نداند. که از حد خود تجاوز کند : گفت : اینک این سگ ناخویشتن شناس نیم کافر بوالحسن افشین به حکم آنکه