نویسندهلغتنامه دهخدانویسنده . [ ن ِ س َ دَ / دِ ] (نف ) آنکه نوشتن تواند. (یادداشت مؤلف ). که سواد نوشتن دارد : سدیگر هر آن کس که داننده بودنویسنده و چیزخواننده بود. فردوسی .نویسنده را دست گویا بود<b
نیوشندهلغتنامه دهخدانیوشنده . [ ش َ دَ / دِ ] (نف ) گوش کننده . شنونده . (برهان قاطع) (آنندراج ). سامع. مستمع : تهمتن بدو گفت من بنده ام سخن هرچه گوئی نیوشنده ام . فردوسی .بگو تا چه داری بیار از خرد<b
ناشنیدهلغتنامه دهخداناشنیده . [ ش ِ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) شنیده ناشده . (ناظم الاطباء). نشنیده . نشنفته : خبر زآنچه بگذشت یا بود خواست ز کس ناشنیده همه گفت راست . اسدی .قصه ٔ ناشنیده او داندنامه
ناشنود آوردنلغتنامه دهخداناشنود آوردن . [ ش ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) ناشنیده گرفتن . نادیده گرفتن . اعتنا و التفات نکردن : آب دیده پیش تو باقدر بودمن نتانستم که آرم ناشنود.مولوی .
نانیوشیدهلغتنامه دهخدانانیوشیده . [ نیو دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) ناشنیده . ناشنوده . || نپذیرفته .- نانیوشیده داشتن ؛ ناشنیده گرفتن : ز پوشیدگان راز پوشیده داروز ایشان سخن نانیوشیده دار.<p class="autho
ناشنیدهلغتنامه دهخداناشنیده . [ ش ِ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) شنیده ناشده . (ناظم الاطباء). نشنیده . نشنفته : خبر زآنچه بگذشت یا بود خواست ز کس ناشنیده همه گفت راست . اسدی .قصه ٔ ناشنیده او داندنامه
ناشنیدهلغتنامه دهخداناشنیده . [ ش ِ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) شنیده ناشده . (ناظم الاطباء). نشنیده . نشنفته : خبر زآنچه بگذشت یا بود خواست ز کس ناشنیده همه گفت راست . اسدی .قصه ٔ ناشنیده او داندنامه