لغتنامه دهخدا
نصنصة. [ ن َ ن َ ص َ ] (ع مص ) جنبانیدن چیزی را . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از تاج المصادر بیهقی ). جنبانیدن و بی آرام ساختن چیزی را. (از ناظم الاطباء) (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (المنجد). || زانو در زمین استوار کردن شتر تا برخیزد با بار گران . (از منتهی الارب ) (آن