نقادی

نقادی

لغت‌نامه دهخدا

نقادی . [ ن َق ْ قا ] (حامص ) سره کردن پول و خوب را از بد جدا کردن . (ناظم الاطباء). عمل نقاد. رجوع به نقاد شود. || سخن سنجی . نقد. ناقدی . رجوع به نقد شود.

نقادی

واژگان مترادف و متضاد

ایرادگیری، تنقید، خردهبینی، خردهگیری

نقد و انتقاد

فرهنگ گنجواژه

نقادی.

تنقید

واژگان مترادف و متضاد

۱. ایرادگیری، انتقاد، عیبجویی، نقادی ≠ تحسین، ستایش ۲. تایید

نقدشناسی

لغت‌نامه دهخدا

نقدشناسی . [ ن َ ش ِ ] (حامص مرکب ) نقادی . عمل نقدشناس . رجوع به نقدشناس شود.

احمد

لغت‌نامه دهخدا

احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) نقادی . رجوع به احمدبن صالح ... شود.

خرده یابی

لغت‌نامه دهخدا

خرده یابی . [ خ ُ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) ریزه یابی . نکته گیری . || عیب جویی . || نقادی .

خردهبینی

واژگان مترادف و متضاد

۱. ایرادگیری، عیبجویی، خردهدانی، موشکافی، تیزبینی، خردهپژوهی، تیزفهمی، دقت، کنجکاوی، نقادی ۲. کوتهبینی، کوتهنظری ≠ کلاننگر ۳. نکتهسنجی، نکتهبینی، نکتهدانی

خردهگیری

واژگان مترادف و متضاد

۱. عیبجویی، عیبگیری، ۲. اعتراض، انتقاد، ایراد ≠ تحسین، تعریف، تمجید ۳. مذمت ۴. نقادی، نقد، نکتهگیری، نکتهسنجی، نکتهبینی

persuasion therapy

ترغیب‌درمانی

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[روان‌شناسی] نوعی روان‌درمانی حمایتی (supportive psychotherapy) که در آن درمانگر می‌کوشد با توسل به قدرت استدلال و نقادی مراجع، او را متقاعد کند که نگرش‌ها و رفتارهای معیوب خود را اصلاح کند

بنی

لغت‌نامه دهخدا

بنی . [ ب ُ ] (اِ) چیزی که از گل یا گچ سازندو دو چوب بشکل رقم هفت در آن قائم کنند بجهت نقادی ابریشم . (آنندراج ) (انجمن آرا) (رشیدی ) : زال فلک کلاوه ٔ ژولیده افکندنقاد شعر را بفسون بر بنی پای .میرسنجر (از آنندراج ).

دیالکتیک

لغت‌نامه دهخدا

دیالکتیک . [ ل ِ ] (فرانسوی ، اِ) لفظی که بطور کلی بمعنی بررسی نقادانه مطابقت یک عقیده یا رأی است با حقیقت و در اصطلاح فلسفه بمعنای مختلف به کار رفته است . اصلا دیالکتیک بمعنی فن استدلال و احتجاج بوسیله ٔ سؤال و جواب بوده است و ارسطو اختراع آن را ب...

سها

لغت‌نامه دهخدا

سها. [ س ُ ] (اِخ ) ستاره ٔ معروف باریک در بنات النعش و آن متصل است با ستاره ٔ دوم از سه ستاره ٔ بنات . (غیاث ) (آنندراج ). ستاره ای است ریزه و بسیار خفی در بنات النعش صغری . (منتهی الارب ). ستاره ای است در نهایت خردی نزدیک کوکب دوم و از دوکوکب ذنب د...

تیزبین

لغت‌نامه دهخدا

تیزبین . (نف مرکب ) تیزچشم ... معروف . (آنندراج ). کسی که دور را خوب می بیند. (ناظم الاطباء). دقیق . بادقت . کنجکاو. (فرهنگ فارسی معین ) : زودرو عزم او فراز و نشیب تیزبین حزم او سپید و سیاه . ابوالفرج رونی .گل بی خار اندر گلشن دهربه چشم تیزبین کی می ...