لغتنامه دهخدا
عنز یمامة. [ ع َ زِ ی َ م َ ] (اِخ ) نام زنی است از بنی طسم ، در جاهلیت که به اسارت درآمد و اسیرکنندگان وی را بر هودجی نشاندند و در کردار و گفتار با وی مهربانی و لطف بسیار کردند. و او چون این وضع را بدید گفت : «هذا شر یومی »؛ یعنی این بدترین دو روز من است ، چون بخاطر اسیر گشت