هیتلغتنامه دهخداهیت . [ هََ ت َ / هََ ت ِ / هََ ت ُ / هی ت َ ] (ع اِ فعل ) هیت لک ؛ بیار. (منتهی الارب ). و گاهی اول آن مکسور گردد به معنی هَلُم َّ لک و تعال . واحد و جمع و مؤنث در آن یکسان
جبالغتنامه دهخداجبا. [ ج ُب ْ با ] (اِخ ) قریه ای است نزدیک «هیت ». (معجم البلدان ) (مراصدالاطلاع ) (منتهی الارب ) و آن جزیره ایست در بالای هیت که اهالی هیت آنجا را جبه گفته و جبی را به آنجا منسوب میدارند. (از مراصدالاطلاع ).