لغتنامه دهخدا
هینمة. [ هََ ن َ م َ ] (ع اِ) آواز نرم و خفی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). آواز خفی که به فهم نیاید. آواز پنهان . (مهذب الاسماء). باژ : آنگاه که قیس بن نسیبه درک صحبت رسول کرد و به قوم خود بنوسلیم بازگشت گفت : قد سمعت ترجمة الروم و هین