واقعةلغتنامه دهخداواقعة. [ ق ِ ع َ ] (اِخ ) سوره ٔ پنجاه و ششمین از قرآن ، مکیة و آن نود و شش آیت است ،پس از الرحمن و پیش از حدید. (از یادداشت مؤلف ).
واقعةلغتنامه دهخداواقعة. [ ق ِ ع َ ] (ع ص ) مؤنث واقع. رجوع به واقع شود. || (اِ) حادثه . (غیاث ) (ناظم الاطباء). نازله . (از اقرب الموارد). اتفاق . کار افتاده . کار پیش آمده . پیش آمد. عارضه . ماوقع. جریان کار. رویداد. قضیه . موضوع : روبرو میشود با واقعه به آن طریق که
واقعهفرهنگ فارسی عمید۱. حادثه؛ پیشامد.۲. [مجاز] قیامت.۳. (اسم) پنجاهوششمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۹۶ آیه.۴. [قدیمی، مجاز] مرگ.۵. [قدیمی] قرارگرفته و واقعشده در مکانی.۶. [قدیمی، مجاز] جنگ؛ پیکار.