لغتنامه دهخدا
ودیعة. [ وَ ع َ ] (ع ص ) مؤنث ودیع. (از اقرب الموارد). || (اِ) زنهار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). چیز به زنهارداده . (یادداشت مؤلف ). || امانت . (آنندراج ) (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). چیزی که نزد امین میسپارند. سپرده . (از اقرب الموارد). ج ،