پیشوندلغتنامه دهخداپیشوند. [ وَ ] (اِ مرکب ) پیشاوند. مزید مقدمی که در آغاز کلمه ٔ دیگر درآید و تصرفی در معنی آن کند.
پیشوندفرهنگ فارسی عمیددر دستور زبان، کلمه یا حرفی که در اول کلمۀ دیگر درآید و معنی آن را تغییر دهد، مانند «بر»، «بی»، «فر»، «فرو»، «نا»، و «هم»، در کلمات «برانگیختن»، «بیدل»، «فراخور»، «فرومایه»، «ناتوان»، و «همنشین».
سگوندلغتنامه دهخداسگوند. [ س َگ ْ وَ ] (اِخ ) دهی از دهستان بن معلا بخش شوش شهرستان دزفول در دشت واقع شده و 1500 تن سکنه دارد. آب آن از رودخانه ٔ کرخه و محصول آن غلات ، برنج ، کنجد و شغل اهالی زراعت است . ساکنین آن از طایفه ٔ عشایر لر هستند. (از فرهنگ جغرافیای
سگوندلغتنامه دهخداسگوند. [ س َگ ْ وَ ] (اِخ ) نام یکی از طوایف ایل پشتکوه از ایلات کرد ایران است که شامل شعب ذیل میباشد سگوند حاجی علیخانی . سگوند رحیم خانی . پاپی . جودکی . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 68).
سگوندلغتنامه دهخداسگوند. [ س َگ ْ وَ ](اِخ ) نام یکی از دهستانهای بخش زاغه شهرستان خرم آباد، این دهستان در جنوب بخش واقع و محدود است از خاور به بخش دورود، از باختر به دهستان ده پیر بخش حومه ،از شمال بکوه بلومان ، از جنوب به بخش پاپی . موقعیت طبیعی کوهستانی و جلگه و هوای قسمتی از دهستان معتدل و
سوگندلغتنامه دهخداسوگند. [ س َ / س ُ گ َ ] (اِ) در اوستا «ونت سوکنتا» (گوگردمند)، دارای گوگرد. (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). اقرار و اعترافی که شخص از روی شرف و ناموس خود میکند و خدا یا بزرگی را شاهد گیرد. قسم (به خدا، رسول ، امامان و بزرگان ). (از فرهنگ فا
شوندلغتنامه دهخداشوند. [ ش َ وَ ] (اِ) باعث و سبب و ماده ٔ هر چیز. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). ج ، شَوَنْدان . (از برهان ). رجوع به شَوه شود.
پیشوندافزاییprefixationواژههای مصوب فرهنگستانفرایندی ساختواژی یا صرفی که در آن پیشوندی برای افزودن اطلاعات دستوری یا واژگانی به ستاک یا ریشه یا پایه بپیوندد
پیشوندافزاییprefixationواژههای مصوب فرهنگستانفرایندی ساختواژی یا صرفی که در آن پیشوندی برای افزودن اطلاعات دستوری یا واژگانی به ستاک یا ریشه یا پایه بپیوندد