پیکارجویلغتنامه دهخداپیکارجوی . [ پ َ / پ ِ] (نف مرکب ) پیکارجو. که پیکار جوید. که رزم کردن خواهد. که نبرد کردن خواهد. که حرب طلبد : بسی نامدار انجمن شد بر اوی بر آن هفت فرزند پیکارجوی .فردوسی .بر اسبش
کارجویلغتنامه دهخداکارجوی . (نف مرکب ) کارجو. آنکه شغل خواهد. بیکاری که کار طلبد. کارجوینده . جویای کار. || منهی : بیامد چو نزدیک قیصر رسیدیکی کارجویش بره بر، بدید. فردوسی .بسی یاد کردند از آن کارجوی به سال چهارم پدید آمد اوی .<b
پیکارجولغتنامه دهخداپیکارجو. [ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) پیکارجوی : سپهبد شگفتی بماند اندر اوبدو گفت کای ماه پیکارجو.فردوسی .
کارجوفرهنگ فارسی عمید۱. کارجوینده؛ جویای کار؛ آنکه جویای شغلی است.۲. (اسم، صفت) [مجاز] مٲمور؛ خبردهنده.
پیکارپرستلغتنامه دهخداپیکارپرست . [ پ َ / پ ِ پ َ رَ ] (نف مرکب ) پیکارجوی . جنگجوی . (انجمن آرا). شجاع و دلاور. ج ، پیکارپرستان .
پیکارجولغتنامه دهخداپیکارجو. [ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) پیکارجوی : سپهبد شگفتی بماند اندر اوبدو گفت کای ماه پیکارجو.فردوسی .
بی کارپویلغتنامه دهخدابی کارپوی . (نف مرکب ) که بیکار راه رود. که بی شغل بسر برد. که به کار تن درندهد : نه دوروی باید نه پیکارجوی نه بی دوست از دل نه بی کارپوی .(گرشاسبنامه ).
پیکارخرلغتنامه دهخداپیکارخر.[ پ َ / پ ِ خ َ ] (نف مرکب ) پیکارجوی . طالب پیکار. آرزومند جنگ . جنگجو. پیکارخواه . جنگ خواه : از ایران سپاهی است بسیار مرهمه سر فروشان پیکارخر.اسدی .
پیکارخواهلغتنامه دهخداپیکارخواه .[ پ َ / پ ِ خوا / خا ] (نف مرخم مرکب ) پیکارجوی . جنگ جوی . طالب جنگ . طالب حرب . خواستار رزم : نه سام و نریمان و گورنگ شاه نه گرشاسب جنگی پیکارخواه .<p class="a