کارعةلغتنامه دهخداکارعة. [ رِ ع َ ] (ع ص ، اِ) خرمابن لب آب . (ناظم الاطباء). خرمابن به آب نزدیک . ج ، کارعات .
کارههلغتنامه دهخداکارهه . [ ] (اِ) اسم هندی مطبوخات مسهله و منضجه است . (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به کاره شود.
قارعةلغتنامه دهخداقارعة. [ رِ ع َ ] (ع اِ) نامی است رستاخیز را. (مهذب الاسماء). قیامت . || سختی روزگار. (منتهی الارب ). حادثه . سختی . (آنندراج ). داهیة تفجوهم . (منتهی الارب ). ج ، قوارع .
قارعةلغتنامه دهخداقارعة. [ رِ ع َ ] (اِخ ) (الَ ...) نام سوره ٔ صدویکمین است از سوره های قرآن مشتمل بر هشت یا یازده آیه و در مکه نازل شده و پس از عادیات و پیش از تکاثر واقع است و آغاز آن چنین است : القارعة ما القارعة.
قارعةلغتنامه دهخداقارعة. [ رِ ع َ ] (اِخ ) سریه ای است مر نبی را (ص ). (منتهی الارب ) : تصیبهم بما صنعوا قارعة. (قرآن 31/13) (منتهی الارب ).
قارعهفرهنگ فارسی عمید١. صدویکمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۱۱ آیه.٢. [جمع: قَوارِع] قیامت؛ رستاخیز.
کارعاتلغتنامه دهخداکارعات . [ رِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ کارعة. (ناظم الاطباء). خرمابنان لب آب . (منتهی الارب ). رجوع به کارعه شود.