لغتنامه دهخدا
کظامة. [ ک ِ م َ ] (ع اِ) دهانه ٔ رودبار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مخرج بول زنان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || چاهی پهلوی چاه دیگر که در میانه ٔ آنهادر زیر زمین آبراهه ای باشد که بدان آب آن چاه به چاه دیگر رود. || حلقه ای بر سر بازوی ترازو که