آوارگیلغتنامه دهخداآوارگی . [ رَ / رِ ] (حامص ) جلا. بی خانمانی و بی منزلی . دورافتادگی از خانمان . حال ِ آنکه جای معین و وطن معلوم ندارد و در صحراها و یاقراء با سختی معیشت از جائی بجائی رود : یار آوارگی همی خواهدرفتن حج بهانه اف
اواریلغتنامه دهخدااواری . [ اَ ی ی ] (ع اِ) ج ِ آری . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به آری شود.
آوارگیفرهنگ فارسی عمیدحالت آواره بودن؛ دربهدری؛ بیخانمانی؛ سرگردانی: ◻︎ چو خواهم شد اکنون به بیچارگی / در این ره نبینم جز آوارگی (نظامی۶: ۱۱۵۶).