گلوبندلغتنامه دهخداگلوبند. [ گ ُ / گ َ ب َ ] (اِ مرکب ) گردن بند. سینه ریز. مخنقه . (دهار) (زمخشری ). هِجار. (منتهی الارب ).
گیلوبندلغتنامه دهخداگیلوبند. [ ب َ ](اِخ ) دهی است از دهستان گور بخش ساردوئیه ٔ شهرستان جیرفت . واقع در 48هزارگزی خاور ساردوئیه و 6هزارگزی شمال راه مالرو دارزین به ساردوئیه . محلی کوهستانی و هوای آن سردسیر و سکنه ٔ آن <span clas
لابینتلغتنامه دهخدالابینت . [ ن ِ ] (اِخ ) نبونید، شاه بابل . رجوع به کلمه ٔ نبونید و ایران باستان ج 1 ص 198 و 392 شود.
گلابوندلغتنامه دهخداگلابوند. [ گ ُ لاب ْ وَ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان باغ ملک بخش جانکی گرمسیر شهرستان اهواز، واقع در 3هزارگزی شمال باختری باغ ملک ، کنار راه اتومبیل رو هفتگل به ایذه . دارای 40 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرا
گلوبندهلغتنامه دهخداگلوبنده . [ گ ُ / گ َ ب َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) تابع حلق وشکم و مرد بسیارخوار. (انجمن آرا). شکمباره . شکم خواره . آنکه بنده ٔ شکم خود باشد. طبل خواره : ممانید بر کهتران کار خوارگ
گلوبندگیفرهنگ فارسی عمیدپرخوری؛ شکمپرستی: ◻︎ ز دهگونه ریچال و دهگونه وا / گلوبندگی هر یکی را سزا (ابوشکور: شاعران بیدیوان: ۲۸۳).
گلوبندکلغتنامه دهخداگلوبندک . [ گ َ ب َ دَ ] (اِخ ) نام محله ای است در جنوب تهران . گلبندک هم می گویند.
گلوبندگیلغتنامه دهخداگلوبندگی . [ گ ُ / گ َ ب َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) شکم خوارگی . شهوت طعام : ز ده گونه ریچال و ده گونه باگلوبندگی هر یکی را سزا. ابوشکور.رجوع به گلو
گلوبندهلغتنامه دهخداگلوبنده . [ گ ُ / گ َ ب َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) تابع حلق وشکم و مرد بسیارخوار. (انجمن آرا). شکمباره . شکم خواره . آنکه بنده ٔ شکم خود باشد. طبل خواره : ممانید بر کهتران کار خوارگ
گلوبندگیفرهنگ فارسی عمیدپرخوری؛ شکمپرستی: ◻︎ ز دهگونه ریچال و دهگونه وا / گلوبندگی هر یکی را سزا (ابوشکور: شاعران بیدیوان: ۲۸۳).
گلوبندکلغتنامه دهخداگلوبندک . [ گ َ ب َ دَ ] (اِخ ) نام محله ای است در جنوب تهران . گلبندک هم می گویند.
گلوبندگیلغتنامه دهخداگلوبندگی . [ گ ُ / گ َ ب َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) شکم خوارگی . شهوت طعام : ز ده گونه ریچال و ده گونه باگلوبندگی هر یکی را سزا. ابوشکور.رجوع به گلو