لغتنامه دهخدا
وسمی . [ وَ می ی ] (ع ص ، اِ) نخست باران . (مهذب الاسماء). باران نخستین ِ بهار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). سمی به لأنه یسم الارض بالنبات . (منتهی الارب ). باران اولین ِ بهار. (غیاث اللغات ). || باران بزرگ قطره . (غیاث اللغات ازشرح نصاب ) :</sp