اعسرلغتنامه دهخدااعسر. [ اَ س َ ] (ع ص ) چپه دست . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). آنکه با دست چپ کار کند. (از متن اللغة). کسی که با دست چپ کار کند. مؤنث : عَسْرا. ج ، عُسر، عُسران . (از اقرب الموارد). چپ ، (المصادر زوزنی ) (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). چپ مقابل یسر. (یادداشت بخط مؤ
اعشرلغتنامه دهخدااعشر. [ اَ ش َ ] (ع ص ) گول . (منتهی الارب ). گول و احمق . (ناظم الاطباء). احمق . (اقرب الموارد).
اعصرلغتنامه دهخدااعصر. [ اَ ص ُ ] (ع اِ) ج ِ عَصر، عِصر، عُصر و عُصُر، بمعنی روزگار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). عُصور. اَعصار. (منتهی الارب ).
اعیسرلغتنامه دهخدااعیسر. [ اُ ع َ س ِ ] (اِخ ) مصغر اعسر است که به عمربن خطاب اطلاق میشده است : خالد اورا [ عمربن الخطاب ] اعسر خواندی و نیز تصغیر کردی چون نام او بردی گفتی اعیسر. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
اعصردیکشنری عربی به فارسیفشردن , چلا ندن , به زور گرفتن , غصب کردن , انتزاع کردن , پيچاندن , منحرف کردن
اعسریلغتنامه دهخدااعسری . [ ] (اِخ ) شاعری است معاصر با صاحب بن عباد. ابن فندق در تاریخ بیهق آرد: در مجلس صاحب سفره ٔ طعام گسترده بود و چون حاضران خواستند از حلوا خورند، صاحب گفت : دست بتناول این دراز نباید کرد تا هر کسی از افاضل در صفت وی قطعه ای انشاء کند. هر کسی ازافاضل که حاضر بودند قطعه ا
اعسریسرلغتنامه دهخدااعسریسر. [ اَ س َ ی َ س َ ] (ع ص مرکب ) آنکه به هر دو دست برابر کار کند. فان عمل بالشمال فهو اعسر و المؤنث عسراء. عسرأیسرة مؤنث و لایقال : اعسرایسر. (منتهی الارب ). آنکه به هر دو دست کار کند.(آنندراج ) (دهار). آنکه بر دو دست کار کند و اگر بادست چپ تنها کار کند او را اعسر گ
اعثکلغتنامه دهخدااعثک . [ اَ ث َ ] (ع ص ) اعسر است وزناً و معنی ً. (منتهی الارب ). اعسر است و آن که با دست چپ کار میکند. (ناظم الاطباء). بمعنی اعسر است و آن کسی است که با دست چپ کار میکند. (از اقرب الموارد).
اعیسرلغتنامه دهخدااعیسر. [ اُ ع َ س ِ ] (اِخ ) مصغر اعسر است که به عمربن خطاب اطلاق میشده است : خالد اورا [ عمربن الخطاب ] اعسر خواندی و نیز تصغیر کردی چون نام او بردی گفتی اعیسر. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
عسریلغتنامه دهخداعسری . [ ع ُ را ] (ع ن تف ) تأنیت أعسر. (از اقرب الموارد). رجوع به اعسر شود. || (اِمص ) تنگی و دشواری . خلاف یُسری ̍. (منتهی الارب ). دشواری . (دهار). اسم است عُسر را. نقیض یُسری ̍. (از اقرب الموارد). عُسرة. و رجوع به عسرة شود. || (اِ) عذاب یا امر دشوار. (منتهی الارب ). ||
عسراءلغتنامه دهخداعسراء. [ ع َ ] (ع ص ) مؤنث أعسر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). زنی که با دست چپ کار کند.(ناظم الاطباء). ج ، عُسر، عُسران . (اقرب الموارد).- عسراء یَسَرة ؛ تأنیث أعسر یَسَر، و آن را عسراء یسراء نگویند. (از اقرب الموارد). زنی که با هر دو دست برا
استمراءلغتنامه دهخدااستمراء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) گوارنده آمدن . (تاج المصادر بیهقی ). گوارا شدن . (وطواط). گواریدن گذشتن : فهو [ ای حشیش ] اکثر غذاء الاّ انه اعسر استمراء. (ابن البیطار). || گوارا پنداشتن . خوشگوار یافتن طعام را. (منتهی الارب ). || بگوارانیدن . || دوشیدن خواستن . (تاج المصادر بیهق
اعسریلغتنامه دهخدااعسری . [ ] (اِخ ) شاعری است معاصر با صاحب بن عباد. ابن فندق در تاریخ بیهق آرد: در مجلس صاحب سفره ٔ طعام گسترده بود و چون حاضران خواستند از حلوا خورند، صاحب گفت : دست بتناول این دراز نباید کرد تا هر کسی از افاضل در صفت وی قطعه ای انشاء کند. هر کسی ازافاضل که حاضر بودند قطعه ا
اعسریسرلغتنامه دهخدااعسریسر. [ اَ س َ ی َ س َ ] (ع ص مرکب ) آنکه به هر دو دست برابر کار کند. فان عمل بالشمال فهو اعسر و المؤنث عسراء. عسرأیسرة مؤنث و لایقال : اعسرایسر. (منتهی الارب ). آنکه به هر دو دست کار کند.(آنندراج ) (دهار). آنکه بر دو دست کار کند و اگر بادست چپ تنها کار کند او را اعسر گ