جانوردارلغتنامه دهخداجانوردار. [ ن َ / ن ِ / ن ْ وَ ] (نف مرکب ) دارنده ٔ جانور. صاحب جانور. آنکه دارای جانور باشد : و فرمود تاچند بالش بدان جانوردار دادند. (جهانگشای جوینی ).
جانورداریلغتنامه دهخداجانورداری . [ ن َ / ن ِ /ن ْ وَ ] (حامص مرکب ) عمل آنکه جانوران نگاهدارد. شغل جانوردار. نگاهداری جانوران : بوقت استخلاص ماوراءالنهر و خراسان به اسم پیشوری و جانورداری جماعتی را بحشر بد
جانورداریلغتنامه دهخداجانورداری . [ ن َ / ن ِ /ن ْ وَ ] (حامص مرکب ) عمل آنکه جانوران نگاهدارد. شغل جانوردار. نگاهداری جانوران : بوقت استخلاص ماوراءالنهر و خراسان به اسم پیشوری و جانورداری جماعتی را بحشر بد
جانورداریلغتنامه دهخداجانورداری . [ ن َ / ن ِ /ن ْ وَ ] (حامص مرکب ) عمل آنکه جانوران نگاهدارد. شغل جانوردار. نگاهداری جانوران : بوقت استخلاص ماوراءالنهر و خراسان به اسم پیشوری و جانورداری جماعتی را بحشر بد