شکوفلغتنامه دهخداشکوف . [ ش ُ ] (اِ) شکاف . رخنه .(ناظم الاطباء) (برهان ). || (نف مرخم ) رخنه کننده و همیشه بطور ترکیب استعمال میگردد. (ناظم الاطباء). شکافنده . (انجمن آرا) (آنندراج ) (از برهان ).- صف شکوف ؛ که در صف لشکر رخنه کند. که صف سپاه بشکند<span class="hl"
شکوففرهنگ فارسی عمید۱. = شکوفیدن۲. شکوفنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): ◻︎ که لشکرشکوفان مغفرشکاف / نهان صلح جستند و پیدا مصاف (سعدی۱: ۷۷ حاشیه).
صف شکوفلغتنامه دهخداصف شکوف . [ ص َ ش ُ ] (نف مرکب ) شکافنده ٔ صف . برهم زننده ٔ صف . درنده ٔ صف دشمن : فلا دید در لشکر افتاده نوف از آن زخم و آن حمله ٔ صف شکوف . اسدی .رجوع به صف و شکوف شود.
شکوفتهلغتنامه دهخداشکوفته . [ ش ِ / ش ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) واشده .(ناظم الاطباء). شکفته . دمیده . رجوع به شکفته شود.
شکوفندهلغتنامه دهخداشکوفنده . [ ش ِ / ش ُ ف َ دَ / دِ ] (نف ) شکافنده . رخنه کننده . (ناظم الاطباء) (برهان ). || شکفنده . شکوفه دهنده . (فرهنگ فارسی معین ).
شکوفالغتنامه دهخداشکوفا. [ ش ُ ](نف ) شکفته . شکفته شده . شکوفان . بازشده چون غنچه و شکوفه . (از یادداشت مؤلف ). شکفنده . شکوفه دهنده . || میوه ٔ خشکی که خود بشکافد. (فرهنگ فارسی معین ). ولی میوه های خشک دیگری نیز یافت میشود که آنها را شکوفا مینامند و شکفتن آنها به اشکال مختلف است از این قرار
شکوفانلغتنامه دهخداشکوفان . [ ش ُ ] (نف ) صفت حالیه ، در حال شکفتگی . شکوفا. شکفته . رجوع به شکوفاشود.
شکوفانیدنلغتنامه دهخداشکوفانیدن . [ ش ُ دَ ] (مص ) شکوفاندن . شکوفا ساختن . شکفته ساختن . (از یادداشت مؤلف ).
اشکفتلغتنامه دهخدااشکفت . [ اِ ک ِ ] (اِ) عجب . (جهانگیری ). عجب و آنرا شکفت نیز گویند و در مقام تعجب شکفتا نیز گویند مانند ای عجب و عجب او شکفتید یعنی در عجب افتاد و بر این قیاس شکوفیدن یعنی شکفته شدن و در شکفت ماندن و رشیدی شکوف بضم بمعنی شکافنده آورده چنانکه اسدی گوید:قلا دید در لشکر اف
توفلغتنامه دهخداتوف . (اِ صوت ) صدای کوه را گویند و شور و غوغا و غلغله را نیز گفته اند که در کثرت مردم وجانوران درافتد و در این معنی به جای حرف اول «نون » هم آمده است . (برهان ) (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ رشیدی ). فریاد و صدا و غوغا و جنبش وانقلاب و برهم خوردگی و توفیدن مصدر آن است و آن را
نوفلغتنامه دهخدانوف . (اِ) صدا. (لغت فرس اسدی ص 246) (رشیدی ) . بانگ بود که در میان دو کوه افتد، یعنی صدا. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). آوازی باشد که در کوه یا جائی دیگر کنند بعینه همان آواز بازآید، و به تازی آن را صدا خوانند. (اوبهی ). صدائی که از کوه و ع
شکوفتهلغتنامه دهخداشکوفته . [ ش ِ / ش ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) واشده .(ناظم الاطباء). شکفته . دمیده . رجوع به شکفته شود.
شکوفندهلغتنامه دهخداشکوفنده . [ ش ِ / ش ُ ف َ دَ / دِ ] (نف ) شکافنده . رخنه کننده . (ناظم الاطباء) (برهان ). || شکفنده . شکوفه دهنده . (فرهنگ فارسی معین ).
شکوفالغتنامه دهخداشکوفا. [ ش ُ ](نف ) شکفته . شکفته شده . شکوفان . بازشده چون غنچه و شکوفه . (از یادداشت مؤلف ). شکفنده . شکوفه دهنده . || میوه ٔ خشکی که خود بشکافد. (فرهنگ فارسی معین ). ولی میوه های خشک دیگری نیز یافت میشود که آنها را شکوفا مینامند و شکفتن آنها به اشکال مختلف است از این قرار
شکوفانلغتنامه دهخداشکوفان . [ ش ُ ] (نف ) صفت حالیه ، در حال شکفتگی . شکوفا. شکفته . رجوع به شکوفاشود.
شکوفانیدنلغتنامه دهخداشکوفانیدن . [ ش ُ دَ ] (مص ) شکوفاندن . شکوفا ساختن . شکفته ساختن . (از یادداشت مؤلف ).
لشکرشکوفلغتنامه دهخدالشکرشکوف . [ ل َ ک َ ش ِ ] (نف مرکب )مرد لشکرشکاف . شجاع و دلاور. (آنندراج ) : که لشکرشکوفان مغفرشکاف نهان صلح جویند و پیدا مصاف . سعدی .- لشکرشکوفان ؛ جماعتی که در وقت جنگ گریزند و لشکر را
لشکرشکوففرهنگ فارسی عمید۱. آنکه صف لشکریان دشمن را بشکافد؛ لشکرشکن.۲. [مجاز] دلاور: ◻︎ که لشکرشکوفان مغفرشکاف / نهان صلح جستند و پیدا مصاف (سعدی۱: ۷۷ حاشیه).
صف شکوفلغتنامه دهخداصف شکوف . [ ص َ ش ُ ] (نف مرکب ) شکافنده ٔ صف . برهم زننده ٔ صف . درنده ٔ صف دشمن : فلا دید در لشکر افتاده نوف از آن زخم و آن حمله ٔ صف شکوف . اسدی .رجوع به صف و شکوف شود.