ترجمه مقاله

قرا

qorrā

= قاری
⟨ قراء سبعه: [قدیمی] قرآن‌خوانان هفت‌گانه؛ هفت تن از استادان قرائت قرآن در صدر اسلام که در تجوید و قرائت قرآن از لحاظ اِعراب، وصل، و ادغام به روش و روایت آنان استناد شده و عبارت بوده‌اند از: ابوعماره حمزة‌بن حبیب، عاصم کوفی، ابوالحسن علی‌بن حمزۀ کسائی، نافع‌بن عبد الرحمن، عبدالله‌بن کثیر، ابوعَمروبن علا، عبدالله‌بن عامر.

هفت قرأت

لغت‌نامه دهخدا

هفت قرأت . [ هََ ق ِ ءَ ] (اِ مرکب ) هفت شیوه در خواندن قرآن کریم است که صاحب غیاث اللغات آنها را چنین نقل کرده است : قرأت اول از نافع مدنی ، قرأت دوم از عبداﷲبن کثیر، سوم از ابوعمرو بصری ،چهارم از ابن عامر شامی ، پنجم از عاصم کوفی ، ششم از حمزه ٔ کوفی ، هفتم علی کوفی ملقب

فیقرا

لغت‌نامه دهخدا

فیقرا. [ ] (معرب ، ص ) کلمه ٔ یونانی است و به معنی تلخ است ، و ایاره ٔ فیقرا را ازآن رو بدین نام خوانند که جزو عمده ٔ آن صبر است . (یادداشت مؤلف ). اصل این ایارج صبر است . (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). مراد از آن صبر سقوطری است . (فهرست مخزن الادویه ). ایارج فیقرا مرکبی از ادویه ٔ

ترجمه مقاله