لغتنامه دهخدا
مجدود. [ م َ ] (ع ص ) بخت مند. (منتهی الارب ). صاحب بخت و روزی . (آنندراج ) (غیاث ) (از اقرب الموارد). بخت مند و آن که صاحب حظ عظیمی باشد. (ناظم الاطباء). عظیم الحظ. بزرگ بهره . بهره مند.بهره ور. بخت ور. بختیار. نیک بخت . مسعود. محظوظ. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) <span class=