مردافکنلغتنامه دهخدامردافکن . [ م َ اَ ک َ ] (نف مرکب ) که مرد را به زمین افکند. که مرد را به خاک اندازد : رایضان کرگان به زین آرندگر چه توسن بوند و مردافکن . فرخی (دیوان ص 324). || پهلوان قوی پنجه ٔ
مردافکنیلغتنامه دهخدامردافکنی . [ م َ اَ ک َ ] (حامص مرکب ) عمل مردافکن . || بهادری . شجاعت . قوی پنجگی . دلیری : چند کنی دعوی مردافکنی کم زن و کم زن که کم از یک زنی . نظامی .نمایند مردی و مردافکنی . نظامی .<b
مردافکنیلغتنامه دهخدامردافکنی . [ م َ اَ ک َ ] (حامص مرکب ) عمل مردافکن . || بهادری . شجاعت . قوی پنجگی . دلیری : چند کنی دعوی مردافکنی کم زن و کم زن که کم از یک زنی . نظامی .نمایند مردی و مردافکنی . نظامی .<b
مرداوژنفرهنگ فارسی عمید= مردافکن: ◻︎ ببر گُردافکن است و شیرشکار / شیر مرداوژن است و ببرشکر (مسعودسعد: ۲۱۸).
افکنفرهنگ فارسی عمید۱. = افکندن۲. افکننده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): پرتوافکن، سنگافکن، شیرافکن، مردافکن.
مرداوژنلغتنامه دهخدامرداوژن . [ م َ اَ ژَ ] (نف مرکب ) مردافکن . شجاع . بهادر. پهلوان . رجوع به مردافکن شود : زره پوش خفتند مرداوژنان که بستر بود خوابگاه زنان . سعدی .تو در پنجه ٔ شیر مرداوژنی چه سودت کند پنجه ٔ آهنی .<p class
پهلوان افکنلغتنامه دهخداپهلوان افکن . [ پ َ ل َ / ل ِ اَ ک َ ] (نف مرکب ) که پهلوان افکند. قوی . زورمند. مردافکن .
مردآزمالغتنامه دهخدامردآزما. [ م َ ] (نف مرکب ) کنایه از قوی و پرزور. مردافکن . (آنندراج ) : دور قدح به مرکز لامی شود تمام در محفلی که ساغر مردآزما زنند.صائب (از آنندراج ).
مردافکنیلغتنامه دهخدامردافکنی . [ م َ اَ ک َ ] (حامص مرکب ) عمل مردافکن . || بهادری . شجاعت . قوی پنجگی . دلیری : چند کنی دعوی مردافکنی کم زن و کم زن که کم از یک زنی . نظامی .نمایند مردی و مردافکنی . نظامی .<b