مغکدهلغتنامه دهخدامغکده . [ م ُ ک َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) خانه ٔ آتش پرستان را گفته اند. (برهان ). مکان آتش پرستان . (آنندراج ). آتشکده . (ناظم الاطباء) : در مغکده گر دفتر مدح توبخواندبیزار شود هیربد از زند و ز پازند. <p clas
مغسرالغتنامه دهخدامغسرا. [ م ُ س َ ] (اِ مرکب ) مغکده . سرای مغ. اقامتگاه مغ : مرا ز اربعین مغان چون نپرسی که چل صبح در مغسرا می گریزم . خاقانی .و رجوع به مغ و مغکده شود. || کنایه از کره ٔ زمین . دنیا : خ
کدهلغتنامه دهخداکده . [ ک َ دَ / دِ ] (اِ) کتگ . کت . کث . کذ. کد. کنده . کند. گند. گنده . جَند. جنده . غَند. (یادداشت مؤلف ).بمعنی خانه باشد همچون بتکده . (برهان ) : تکین بدید بکوی اوفتاده مسواکش ربود تا بردش باز جای و باز ک