وانفسالغتنامه دهخداوانفسا. [ ن َ ] (ع صوت مرکب ) کلمه ٔ افسوس ؛ یعنی ای دریغا و ای دریغ از من . (ناظم الاطباء).- روز وانفسا ؛ روز قیامت . روزی که کسی از خویشتن خود به دیگری نمی پردازد. (یادداشت مرحوم دهخدا).- روزگار وانفسا ؛ کنایه از روز ق
روز وانفسالغتنامه دهخداروز وانفسا. [ زِ ن َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) روزی که هرکس بفکر خویشتن است . (از فرهنگ عوام ). رجوع به امثال روز شود. || کنایه از روز قیامت .
وانفساهلغتنامه دهخداوانفساه . [ن َ ] (ع صوت مرکب ) وانفسا. رجوع به مدخل قبل شود.- وانفساه گفتن ؛ تلهیف . (از منتهی الارب ).
وانفساهلغتنامه دهخداوانفساه . [ن َ ] (ع صوت مرکب ) وانفسا. رجوع به مدخل قبل شود.- وانفساه گفتن ؛ تلهیف . (از منتهی الارب ).
روز وانفسالغتنامه دهخداروز وانفسا. [ زِ ن َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) روزی که هرکس بفکر خویشتن است . (از فرهنگ عوام ). رجوع به امثال روز شود. || کنایه از روز قیامت .
والغتنامه دهخداوا. (ع پیشوند) مزید مقدم عربی که استغاثه را رساند. اشارت از واویلا باشد. (غیاث ): وااسلاماه . وااسفاه . وااسفا!. دریغا!. دردا!. دردا و دریغا، ای دریغ.حسرتا. واحسرتا. رجوع به اسفاه شود. واشریعتا. وامحمداه . وامحمدا. واویلا. واعلیاه . وانفسا. وااماه گفتن ؛ به معنی لهف امه تلهیف
روزفرهنگ فارسی عمید۱. [مقابلِ شب] زمان میان طلوع تا غروب آفتاب که هوا روشن است.۲. وقت؛ زمان.۳. هر ۲۴ ساعت؛ شبانهروز.۴. سالگرد امری خاص: روز زن.۵. زمان حاضر؛ عصر کنونی: مسائل روز.۶. [مجاز] حالت؛ وضع.۷. [قدیمی، مجاز] عمر؛ مدت حیات.⟨ روز امیدوبیم: [قدیمی، مجاز] روز رستاخیز؛
وانفساهلغتنامه دهخداوانفساه . [ن َ ] (ع صوت مرکب ) وانفسا. رجوع به مدخل قبل شود.- وانفساه گفتن ؛ تلهیف . (از منتهی الارب ).
روز وانفسالغتنامه دهخداروز وانفسا. [ زِ ن َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) روزی که هرکس بفکر خویشتن است . (از فرهنگ عوام ). رجوع به امثال روز شود. || کنایه از روز قیامت .