کرگلغتنامه دهخداکرگ . [ ک َ ] (اِ) مخفف کرگدن و آن جانوری است که به هندی گیندا گویند. (آنندراج ) (غیاث اللغات ). کرگدن . کرگندن . حریش . هرمیس . بشان . ریما. ارج . انبیلا. (یادداشت مؤلف ) : و اندر دشتها و بیابانهای وی [ هندوستان ] جانوران گوناگونند، چون پیل و کرگ
کرگواژهنامه آزادمرغ ک به فتح یعنی مرغ (تاتی) مرغ. کَرک (پهلوی)؛ مرغ. (وزوانی؛ وزوان، میمه) کَرگ؛ مرغ.
واگنک پشتِ کارpush carواژه‌های مصوب فرهنگستانواگن کاری چهارچرخه‌ای برای حمل افراد و مصالح سنگین که می‌توان آن را هل داد یا با موتور به حرکت درآورد
واگن کرایه‌ایleased carواژه‌های مصوب فرهنگستانواگنی که شرکت‌های فرستنده یا باربری کالا از شرکت راه‌آهن اجاره می‌کند
بار حجم‌کرایهmeasurement rated cargoواژه‌های مصوب فرهنگستانباری که کرایۀ فرست آن را براساس حجم اشغال‌شده محاسبه می‌کنند
فرغون پشتکارtrack dolly, rail dolly, pony carواژه‌های مصوب فرهنگستانافزارهای متشکل از چرخ ـ محور با لبه و کفی شبیه به فرغون برای حمل مصالح خط به‌صورت دستی در مسافت‌های کوتاه
کرگدنلغتنامه دهخداکرگدن . [ ک َ گ َ دَ ] (اِ) کرگ . کرگندن . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). هرمیس . (منتهی الارب ).کرگ . (مهذب الاسماء). حمارهندی . (شفا ص 470) (از صبح الاعشی ج 2 ص 37). ریما. ارج .
کرگاسلغتنامه دهخداکرگاس . [ ک َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان لنگا در شهرستان شهسوار. معتدل و مرطوب است و 170 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
کرگانلغتنامه دهخداکرگان . [ ک َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ایی تیوند بخش دلفان شهرستان خرم آباد. کوهستانی و سردسیر است و 240 تن سکنه دارد. ساکنین آن از طایفه ٔ اولاد قباد هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
کرگانلغتنامه دهخداکرگان . [ ک َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان کلخوران بخش مرکزی شهرستان اردبیل . جلگه و معتدل است و 950 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
بیرمفرهنگ فارسی عمیدنوعی پارچۀ نخی نازک: ◻︎ به تیر با سپر کرگ و مغفر پولاد / همان کند که به سوزن کنند با بیرم (فرخی: ۲۳۱).
ارواریسلغتنامه دهخداارواریس . [ ] (اِ) کرگدن . کَرگ . کَرکَند. حریش . مِرمیس . هرمیس . سناد. حمار هندی . وحیدالقرن . نِشان . غَندا. حمار ابیض . رجوع به کرگدن شود.
انبیلالغتنامه دهخداانبیلا. [ اَم ْ ] (اِ) کرگدن . (ناظم الاطباء). کرگ جنگی را گویند و آن جانوریست در هندوستان شبیه به گاومیش و بر سر بینی شاخی دارد. (برهان قاطع) (هفت قلزم ).
کرکریلغتنامه دهخداکرکری . [ ] (اِ) در عبارت ذیل می نماید که نام نوعی پرنده باشد : و اندر دشتها و بیابانهای وی [ هندوستان ] جانوران گوناگونند چون پیل و کرگ و طاووس و کرکری و طوطک و شارک . (حدودالعالم ).
ابومنصورلغتنامه دهخداابومنصور.[ اَ م َ ] (اِخ ) یا بومنصور. از این شاعر در لغت نامه ٔ اسدی این بیت برای کلمه ٔ واق واق شاهد آمده است :نه واق واق و نه عنقای مغربیم بگیر (؟)نه هم بنوع زرافه نه کرگ دزواریم (؟).
کرگدنلغتنامه دهخداکرگدن . [ ک َ گ َ دَ ] (اِ) کرگ . کرگندن . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). هرمیس . (منتهی الارب ).کرگ . (مهذب الاسماء). حمارهندی . (شفا ص 470) (از صبح الاعشی ج 2 ص 37). ریما. ارج .
کرگ افکنلغتنامه دهخداکرگ افکن . [ ک َ اَ ک َ ] (نف مرکب ) افکننده ٔ کرگ . شکارکننده ٔ کرگدن . مجازاً دلیر و پهلوان : امیر یوسف کرگ افکن است و شیرکش است ز کرگ و شیر بجان رسته بود رستم زال .فرخی .
کرگ اسپرلغتنامه دهخداکرگ اسپر. [ ک َ اِ پ َ ] (اِ مرکب ) سپر از پوست کرگ . این کلمه را ولف در فهرست شاهنامه گُرگ اسپر خوانده و غلط است . (یادداشت مؤلف ) : ببارید تیر از کمان سران به روی اندر آورده کرگ اسپران .فردوسی .
کرگ پیکرلغتنامه دهخداکرگ پیکر. [ ک َ پ َ / پ ِ ک َ ] (ص مرکب ) دارای پیکره و نقش کرگدن : بر آن کوه فرخ برآمد ز پست یکی کرگ پیکر درفشی به دست . فردوسی .|| قوی و تناور چون کرگدن .
کرگ گیرلغتنامه دهخداکرگ گیر. [ ک َ ] (نف مرکب ) کرگ گیرنده . شجاع . (یادداشت مؤلف ) : جز تو نگرفت کرگ را به کمندای ترا میر کرگ گیر لقب .فرخی .
