کفانیدنلغتنامه دهخداکفانیدن . [ ک َ دَ ] (مص ) شکافتن و ترکانیدن به درازی . (برهان ) (از ناظم الاطباء). شکافتن و ترکانیدن . (انجمن آرا) (آنندراج ). شکستن . شق کردن . شق . ثنط. کفانیدن ریش ، نشتر زدن بدان . بط. (یادداشت مؤلف ). هدغ . طر. (منتهی الارب ) : هر آن سر که د
کفانیدنفرهنگ فارسی عمیدترکاندن؛ شکافتن: ◻︎ هر آن سر که دارد خیال گریز / بباید کفانیدن از تیغ تیز (دقیقی: ۱۱۳).
کیفانیدنلغتنامه دهخداکیفانیدن . [ دَ ] (مص ) آرزو داشتن و میل کردن . || عدالت کردن . (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس ).
کفاندنلغتنامه دهخداکفاندن . [ ک َ دَ ] (مص ) کفانیدن . (فرهنگ فارسی معین ). ترکاندن . (یادداشت مؤلف ) : هیبتش الماس سخت را بکفاندچون بکفاند دو چشم مار زمرد. منوچهری (دیوان ص 18).بدخواه جاهت ار همه ت
هدغلغتنامه دهخداهدغ . [ هََ ] (ع مص ) شکستن چیزی را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || کفانیدن . (منتهی الارب ).
ایقارلغتنامه دهخداایقار. (ع مص ) (از «وق ر») بار کردن . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || گران بار شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || کفانیدن ساق و استخوان را و شکوخانیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کفانیدن ساق ستور و شکستن استخوان آن . (ناظم ال
فدغلغتنامه دهخدافدغ . [ ف َ ] (ع مص ) شکستن . || شکستن و کفانیدن چیزی کاواک را. || روغن را بر روی طعام کردن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
تفریةلغتنامه دهخداتفریة. [ ت َ رِ ی َ ] (ع مص ) کفانیدن چیزی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بریدن و شکافتن . (از اقرب الموارد).
شکفانیدنلغتنامه دهخداشکفانیدن . [ ش ِ ک ُ دَ ] (مص ) شکفاندن : چنان در جادوی او بود استادکه لاله بشکفانیدی ز پولاد. (ویس و رامین ).رجوع به شکفاندن شود.
بشکفانیدنلغتنامه دهخدابشکفانیدن . [ ب ِ ک ُ دَ ] (مص ) بشکفاندن . شکفته کردن . تفتیح . (تاج المصادر بیهقی ) : شکفت لاله تو زیغال بشکفان که همی ز پیش لاله بکف برنهاده به زیغال . رودکی .و رجوع به بشکفاندن و شکفتن شود.