آغیهلغتنامه دهخداآغیه . [ ی َ ] (ع اِ) جویچه که برای آبیاری بسوی کشت آرند. || بندآب . (مهذب الاسماء). ج ، اَواغی .
میان چاغهلغتنامه دهخدامیان چاغه . [ غ َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بنواز ناظر بخش شوش شهرستان دزفول ، واقع در21هزارگزی شمال خاوری شوش با 300 تن سکنه . آب آن ازرود دز و راه آن ماشین رو است . این ده معروف به میان چوقان نیز می باشد.
اواغیلغتنامه دهخدااواغی . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ آغیه ، جویچه ای که برای آبیاری سوی کشت آرند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). ج ِ اوغیه و جوهری آنرا گویا جمع واغیه گرفته . (از اقرب الموارد). || شرینه که در کشتزار افتد. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).