لغتنامه دهخدا
اشادة. [ اِ دَ ] (ع مص ) برافراشتن چیزی را. (منتهی الارب ). || بلند کردن بنا. (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). || برداشتن آواز. || آشکار کردن چیزی . آشکارا کردن چیزی . || نسبت کردن سخن را به کسی . (منتهی الارب ). || بلند کردن نام . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). || بلند گردانید