افزایانلغتنامه دهخداافزایان . [ اَ ] (نف ) افزاینده . (یادداشت دهخدا). || (ق ) در حال افزودن . (از یادداشت دهخدا).
افجانلغتنامه دهخداافجان . [ ](اِخ ) نام محلی کنار راه اصفهان بخوانسار میان جعفرآباد و علی آباد که در 71700 گزی اصفهان قرار دارد.
افجانلغتنامه دهخداافجان . [ اِ ] (ع مص ) پیوسته گیاه سداب خوردن . (ناظم الاطباء). مداومت کردن بر خوردن فیجن یعنی سداب . (از اقرب الموارد).
حافظانلغتنامه دهخداحافظان . [ ف ِ ] (ع اِ) تثنیه ٔ حافظ، گرسنگی و برهنگی . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). || دو فرشته ٔ راست و چپ مردم .
افزونلغتنامه دهخداافزون . [ اَ ] (اِخ ) از بلاد قدیم آسیای صغیر در ایونیا. که در 60هزارگزی ازمیر کنونی بوده است . (از تاریخ تمدن قدیم فوستل دوکولانژ). و رجوع به ایونیا شود.
افزونلغتنامه دهخداافزون . [ اَ ] (اِخ ) ناصرالدین ، از آل کسری . وی از محتشمان و صاحب منصبان کرمان بود و چندی وزارت بهرامشاه داشت . رجوع به بدایعالازمان فی وقایع کرمان ص 44، 55 و 59 شود.
غم افزایلغتنامه دهخداغم افزای . [ غ َ اَ ] (نف مرکب ) غم افزا. آنکه یا آنچه غم افزاید. رجوع به غم شود : غم خور و نان غم افزایان مخورزآنکه عاقل غم خورد کودک شکر.مولوی .
غم خوردنلغتنامه دهخداغم خوردن .[ غ َ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) اندوه خوردن . غم بردن . غم کشیدن . انده کشیدن . غصه خوردن : که چون باد بر ما همی بگذردخردمند مردم چرا غم خورد. فردوسی .غمی بسیار خوردند