باوردیلغتنامه دهخداباوردی . [ وَ ] (اِخ ) ابومحمد عبداﷲبن عقیل باوردی از باورد خراسان و معتزلی بود. در اصفهان سکونت داشت و پس از سال 420 هَ . ق . درگذشت . (از معجم البلدان ).
باوردیلغتنامه دهخداباوردی . [ وَ ] (ص نسبی ) منسوب به باورد را گویند. (برهان قاطع). منسوب است به شهرکی در خراسان که به وجوه ثلاثه ٔ اباورد وباورد و ابیورد خوانده میشود. (از انساب سمعانی ).
باوردیلغتنامه دهخداباوردی . [ وَ ] (اِخ ) میرحسین باوردی از شعرا و عرفاء بود و به ملازمت گیجیک میرزا به سفر کعبه رفت . ازوست : ای ز مهر عارضت گردون غلام یوسفی را کرده اند یعقوب نام .(از مجالس النفایس ص 97).<
باوریدهلغتنامه دهخداباوریده . [ وَ دَ / دِ ] (ن مف ) قبول کرده . که پذیرفته باشد. که قبول کرده باشد.
باوردیناریلغتنامه دهخداباوردیناری . (اِخ ) تیره ای از شعبه ٔ الیاس از تقسیمات دشمنزیاری ایلات کوه گیلویه ٔ فارس . (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 89).
ابومنصورلغتنامه دهخداابومنصور. [ اَ م َ ] (اِخ ) پاوردی (شاید: باوردی ). او راست : معرفة الصحابة. (کشف الظنون ).
جبرلغتنامه دهخداجبر. [ ] (اِخ )ابن ابی عبیدة الثقفی . باوردی گوید: که وی با پدرش در «یوم الجسر» شهید شد. (از الاصابةفی تمییزالصحابة).
بشیرلغتنامه دهخدابشیر. [ ب َ ] (اِخ ) بشر. ابن اَکّال معافری انصاری . بغوی و باوردی و جز آنان وی را در زمره ٔ صحابه آورده اند. رجوع به الاصابة ج 1 ص 162 و بشیربن سعدبن نعمان شود.
باوردیناریلغتنامه دهخداباوردیناری . (اِخ ) تیره ای از شعبه ٔ الیاس از تقسیمات دشمنزیاری ایلات کوه گیلویه ٔ فارس . (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 89).