تذرولغتنامه دهخداتذرو. [ ت َ ذَرْوْ ] (اِ) مرغی سخت رنگین است . (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 420)(حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). مرغی است رنگین و نیکو. (صحاح الفرس ). نام مرغ دشتی باشد. (فرهنگ جهانگیری ). تذرج است که مرغ صحرایی شبیه به خروس باشد. (برهان ). مرغ معرو
تدرولغتنامه دهخداتدرؤ. [ ت َ دَرْ رُءْ ] (ع مص ) پنهان شدن از چیزی جهت فریب دادن آنرا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پنهان شدن از صیدی برای فریفتن آن . (از اقرب الموارد). پنهان شدن صیاد از صید برای فریب دادن آن . (المنجد). || دست ظلم دراز کردن بر کسی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تطاول و
تدرولغتنامه دهخداتدرو. [ ت َ دَ ] (اِ) تَدرُج . (دهار). نام مرغی است صحرایی شبیه به خروس ، در نهایت خوش روشی و خوش رفتاری ، و آن را تذرو نیز گویند و معرب آن تدرج است و به تذرو معروف است ، گویند با درخت سرورغبتی دارد... و آن را به دری تورنگ گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ). رجوع به تذرو و تورنگ و
بال تذرولغتنامه دهخدابال تذرو. [ ل ِ ت َ ذَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) لکه ٔ ابر یعنی پارچه ٔ ابر. (غیاث اللغات ).
تذرویلغتنامه دهخداتذروی . [ ت َ ذَرْ ] (اِخ ) آذر بیگدلی آرد:همشیره زاده ٔ نرگسی است ، اصلش از دیار ابهر است ... مولانا در اکثر اوقات بهندوستان بوده و هم در آنجا فوت شده و از هر مقوله شعر بسیاری گفته اما دیوانش بنظرنرسید، گویا به ایران نیامده ، نظر به این شعر که دروصف طلوع صبح در مثنوی گفته ،
تذروةلغتنامه دهخداتذروة. [ت َ رِ وَ ] (ع مص ) برداشتن باد خاک را و پرانیدن و بردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد).
تذرویلغتنامه دهخداتذروی . [ ت َ ذَرْ ] (اِخ ) آذر بیگدلی آرد:همشیره زاده ٔ نرگسی است ، اصلش از دیار ابهر است ... مولانا در اکثر اوقات بهندوستان بوده و هم در آنجا فوت شده و از هر مقوله شعر بسیاری گفته اما دیوانش بنظرنرسید، گویا به ایران نیامده ، نظر به این شعر که دروصف طلوع صبح در مثنوی گفته ،
تذروی کردنلغتنامه دهخداتذروی کردن . [ ت َ ذَرْ ک َ دَ ] (مص مرکب ) برفتار خوش تذرو خرامیدن . (ناظم الاطباء).
بال تذرولغتنامه دهخدابال تذرو. [ ل ِ ت َ ذَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) لکه ٔ ابر یعنی پارچه ٔ ابر. (غیاث اللغات ).
حیقطلغتنامه دهخداحیقط. [ ح َ ق ُ ] (ع اِ) تذرو نر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). تذرو نر. حیقطان . (ناظم الاطباء).
تذروةلغتنامه دهخداتذروة. [ت َ رِ وَ ] (ع مص ) برداشتن باد خاک را و پرانیدن و بردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد).
تذروی کردنلغتنامه دهخداتذروی کردن . [ ت َ ذَرْ ک َ دَ ] (مص مرکب ) برفتار خوش تذرو خرامیدن . (ناظم الاطباء).
تذرویلغتنامه دهخداتذروی . [ ت َ ذَرْ ] (اِخ ) آذر بیگدلی آرد:همشیره زاده ٔ نرگسی است ، اصلش از دیار ابهر است ... مولانا در اکثر اوقات بهندوستان بوده و هم در آنجا فوت شده و از هر مقوله شعر بسیاری گفته اما دیوانش بنظرنرسید، گویا به ایران نیامده ، نظر به این شعر که دروصف طلوع صبح در مثنوی گفته ،
بال تذرولغتنامه دهخدابال تذرو. [ ل ِ ت َ ذَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) لکه ٔ ابر یعنی پارچه ٔ ابر. (غیاث اللغات ).
