خرکرهلغتنامه دهخداخرکره . [خ َ ک ُرْ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) کره خر. جحش . تولب . جحشة. عیر. عَفا. خُداقی ّ. عِهْو. لَکَع. مِسْحَل . عُطعُط. عِفوَة. هنبر. (یادداشت بخط مؤلف ) : تا خرکره بودی آن میره بودی و من از غم تو می میردر
تولبلغتنامه دهخداتولب . [ ت َ ل َ ] (ع اِ) کره ٔ گورخر. (دهار). خرکره . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). به معنی خرکره ؛ یعنی بچه ٔ خر. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). || گوساله . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
عطعطلغتنامه دهخداعطعط. [ ع َ ع َ ] (ع اِ) بچه ٔ یک ساله ٔ گوسپند یا بزغاله ٔ نر یا خرکره . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
عوه عوهلغتنامه دهخداعوه عوه . [ ع َ هَِ ع َ هَِ ] (ع صوت مرکب ) کلمه ای که بدان خرکره را خوانند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).