لغتنامه دهخدا
مخرورق .[ م ُ رَ رِ ] (ع ص ) (از «خ رق ») کسی که به قابوی خودسبک بر شتران بگردد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). کسی که بر دور شتران میگردد. (ناظم الاطباء). کسی که سبک بر دور شتر میگردد که او را بگیرد. (محیط المحیط) (از اقرب الموارد). || سبک و چالاک . (ناظم الاطباء)(از اقرب الموار