لغتنامه دهخدا
مجس . [ م َ ج َ ] (اِ) جایی که طبیبان چیزها بسایند.(برهان ). جائی که در آن دارو می سایند. (ناظم الاطباء). معنایی که صاحب برهان به کلمه داده است غلط است ، و مجس آنجای از دست است که طبیبان برای دانستن حرکات قلب میان شصت و چهار انگشت گیرند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). در مؤیدا