ملاطفت آمیزلغتنامه دهخداملاطفت آمیز. [ م ُ طَ / طِ ف َ ] (ن مف مرکب ) آمیخته به ملاطفت . توأم با نرمی و مهربانی .
ملاطفتلغتنامه دهخداملاطفت . [ م ُ طَ / طِ ف َ ] (از ع ، اِمص ) مأخوذ از تازی ، مروت و مردمی ونیکویی و مهربانی و نرمی و ملایمت و شفقت و نوازش . ملاطفه . (ناظم الاطباء). نرمی . رفق . مرافقت . بِرّ. مهربانی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ملاطفة :
مهرآمیزلغتنامه دهخدامهرآمیز. [ م ِ ] (ن مف مرکب ) آمیخته به مهر. توأم با محبت و دوستی . ملاطفت آمیز.
نرم گفتارلغتنامه دهخدانرم گفتار. [ ن َ گ ُ ] (ص مرکب ) نرم زبان . که سخنی نرم و ملاطفت آمیز دارد. که به رفق و ملایمت و ملاطفت و مردمی سخن گوید. || که به شرم و آهستگی سخن گوید: بَهْنانة؛ زن نرم گفتار. (منتهی الارب ). || فروتن . متواضع : مشو نرم گفتاربا زیردست که الما
شکرخندلغتنامه دهخداشکرخند. [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ خ َ ] (اِ مرکب ) تبسم و خنده در زیر لب . (ناظم الاطباء). کنایه از تبسم باشد. (انجمن آرا). کنایه از تبسم باشد یعنی در زیر لب خنده کردن . (برهان ). تبسم . (غیاث ). || تبسم خوش آیند. (ناظم الاطباء). تبسم و خنده ٔ ش
نرملغتنامه دهخدانرم . [ ن َ ] (ص ) هندی باستان : نمرا (مطیع، منقاد)، اوستا: نمره واخش (؟) ، پهلوی : نرم (نرم ، لطیف )، افغانی و بلوچی ووخی : نرم ، کردی : نرم ، نرم ، زازا: نمر . جسمی که به هنگام لمس و تماس لطیف وملایم نماید. ضد سخت . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). جسمی که در لمس ملایم باشد. م
ملاطفتلغتنامه دهخداملاطفت . [ م ُ طَ / طِ ف َ ] (از ع ، اِمص ) مأخوذ از تازی ، مروت و مردمی ونیکویی و مهربانی و نرمی و ملایمت و شفقت و نوازش . ملاطفه . (ناظم الاطباء). نرمی . رفق . مرافقت . بِرّ. مهربانی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ملاطفة :
ذیملاطفتلغتنامه دهخداذیملاطفت . [ م ُ طَ ف َ ] (ع ص مرکب ) صاحب احسان و رفق . مهربان . و در عناوین نویسند: خدمت ذیملاطفت فلان ...
ملاطفتلغتنامه دهخداملاطفت . [ م ُ طَ / طِ ف َ ] (از ع ، اِمص ) مأخوذ از تازی ، مروت و مردمی ونیکویی و مهربانی و نرمی و ملایمت و شفقت و نوازش . ملاطفه . (ناظم الاطباء). نرمی . رفق . مرافقت . بِرّ. مهربانی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ملاطفة :