ناخودآگاهلغتنامه دهخداناخودآگاه . [ خوَدْ / خُدْ ] (ص مرکب ) که از خود بی خبر است . که از خود آگاه نیست . که از خویشتن خود آگاهی ندارد. || در اصطلاح روانشناسی ، مغفوله . لاعن شعور. مغفول . که در صحنه ٔ روشن و صریح ذهن نیست . ضمیر ناخودآگاه به معنی وجدان مغفوله یا
ناخودآگاهفرهنگ فارسی عمید۱. (روانشناسی) بخشی از ذهن انسان که به آن آگاهی نداد اما متٲثر از آن است.۲. کسی که از خود بیخبر است؛ آنکه از خود آگاه نیست.۳. (قید) بدون قصد قبلی؛ بیاختیار.
ناخودآگاهیلغتنامه دهخداناخودآگاهی . [ خوَدْ / خُدْ ] (حامص مرکب ) حالت و صفت ناخودآگاه . بی خویشتنی . از خود بی خبر بودن .
ناخودآگاهیلغتنامه دهخداناخودآگاهی . [ خوَدْ / خُدْ ] (حامص مرکب ) حالت و صفت ناخودآگاه . بی خویشتنی . از خود بی خبر بودن .