گیاخوارلغتنامه دهخداگیاخوار. [ خوا / خا ] (نف مرکب ) مخفف گیاه خوار. که گیاه خورد. علف خوار. گیاه خور و علف خور : خورد مر گیاخوار را آدمی درآردْش در پیکر مردمی . اسدی .جانور نیست بان نگونساری لاجر
ژاژخوارلغتنامه دهخداژاژخوار. [ خوا / خا ] (نف مرکب ) بیهوده گو. یاوه گو. ژاژخای در همه ٔ معانی : کارهای شیرمردان کردی و ازرشک توحاسدانت یاوه گو هستند و جمله ژاژخوار.فرخی .
چاخچورلغتنامه دهخداچاخچور. (اِ) چاقچور. نوعی جامه ٔ زنانه مخصوص پوشانیدن ساق پا که زنان هنگام بیرون رفتن از خانه می پوشیده اند. رجوع به چادر چاخچور شود.
گیاخورلغتنامه دهخداگیاخور. [ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) مخفف گیاه خوار. گیاخوار. رجوع به گیاخوار و گیاه خوار شود.
آخورلغتنامه دهخداآخور. [ خُرْ ] (اِ) آخُر (در تمام معانی ) : چنان بد که اسبی ز آخور بجست که بد شاه پرویز رابرنشست . فردوسی .دگر اسب جنگی چل وشش هزارکه بودند بر آخور شهریار. فردوسی .دو اسب گرانمایه
گیاخوارهلغتنامه دهخداگیاخواره . [ خوا / خا رَ / رِ ] (نف مرکب ) مخفف گیاه خواره است . و به معنی گیاه خور باشد.
گیاخورلغتنامه دهخداگیاخور. [ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) مخفف گیاه خوار. گیاخوار. رجوع به گیاخوار و گیاه خوار شود.
رمه بانفرهنگ فارسی عمید= چوپان: ◻︎ گرگ گیاخوار و گوسفند دریده / در رمهٴ من بُوَند و من رمه‌بانم (سوزنی: ۴۵۵).
گیاه خورلغتنامه دهخداگیاه خور. [ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) گیاخوار. آنکه علف یا گیاه خورد. || (اِ مرکب ) مرتع و چراگاه . گیاخوار. گیاه خورد : عیینةبن حصین مهتر بنی فزاره بود نزد پیغمبر (ص ) آمد و گفت که مرا دستوری دهی تا به حد مدینه بیایم
رمه بانلغتنامه دهخدارمه بان . [ رَ م َ / م ِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) چوبان . شبان . رمه یار. رمیار. رمه بان . گله بان . گله دار : گرگ گیاخوار و گوسفند درنده در رمه ٔ من بوند و من رمه بانم .سوزنی .
گیاه خوارلغتنامه دهخداگیاه خوار. [ خوا / خا ] (نف مرکب ) گیاخور. خورنده ٔ گیاه . آنکه گیاه و علف خورد. رجوع به گیاخوار شود : شاه جانوران گوشت خوار باز است و شاه چهارپایان گیاه خوار اسب است . (نوروزنامه ). || (اِ مرکب ) مرتع. آنجا که چارپایا
گیاخوارهلغتنامه دهخداگیاخواره . [ خوا / خا رَ / رِ ] (نف مرکب ) مخفف گیاه خواره است . و به معنی گیاه خور باشد.
