اخبلغتنامه دهخدااخب . [ اَ خ َب ب ] (ع ن تف ) گربزتر. مراوغ تر.- امثال :اخب ﱡ من ضب ّ . و منه اشتقوا قولهم فلان خب ﱡ ضب ﱡ . (مجمع الامثال میدانی چ طهران ص 206).
اخیبلغتنامه دهخدااخیب . [ اَ ی َ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از خَیبت . خائب تر. نومیدتر.- امثال : اخیب ُ من حُنین . اخیب من قابض علی الماء .رجوع به مجمعالامثال میدانی شود.
اخابلغتنامه دهخدااخاب . [ اَ ] (اِخ ) یکی از پادشاهان بنی اسرائیل که در 918 ق . م . بسلطنت رسید و باغواء زن خویش مسما به ایزابل به الهه ٔ بعل گروید و معبدی برای آن بُت بساخت و او نسبت به حضرت اِلیاس جور و ستم فراوان روا داشت . پس از <span class="hl" dir="ltr"
اخباءلغتنامه دهخدااخباء. [ اِ ] (ع مص ) خِباء ساختن . خِباء کردن . (تاج المصادر بیهقی ). خرگاه ساختن .خرگاه افراختن . خیمه زدن . || در خِباء درآمدن . || کشتن آتش را. میرانیدن آتش را. (منتهی الارب ). فرونشاندن آتش . (تاج المصادر بیهقی ).
اخبابلغتنامه دهخدااخباب . [ اَ ] (اِخ ) موضعی است قرب مکه . || گفته اند شهری است جنب سوارقیه از دیار بنی سلیم مذکور در شعر عمربن ابی ربیعه . (معجم البلدان ).
اخبابلغتنامه دهخدااخباب . [ اَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ خُب ّ. || ثوب ٌ اخباب ؛ جامه ٔ پاره پاره . || اخباب الفحث ؛چرب روده ها. || ج ِ خبب . (معجم البلدان ).
اخبابلغتنامه دهخدااخباب . [ اِ ] (ع مص ) پویانیدن . (تاج المصادر بیهقی ): اخب ّ فرسه ؛ پویانید اسب خود را و منه قولهم : جأوا مخبین .
پویانیدنلغتنامه دهخداپویانیدن . [ دَ ] (مص ) به پویه بردن . اِخباب : اَخب ّ فَرَسه ُ؛ پویانید اسب را. (منتهی الارب ). ایجاف ؛ پویانیدن ستور. ارتاک ؛ پویانیدن شتر. (تاج المصادر).
اخبار نحویینلغتنامه دهخدااخبار نحویین . [ اَ رِ ن َ وی یی ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عده ٔ بسیار از اهل ادب در این موضوع و بدین نام کتاب داشته اند. و از جمله ٔ آن : اخبارالنحویین للنجیرمی . اخبارالنحویین لأبی سعید السیرافی . اخبارالنحویین للمرزبانی . اخبارالنحویین لأبی بکر محمدبن عبدالملک التاریخی
اخباءلغتنامه دهخدااخباء. [ اِ ] (ع مص ) خِباء ساختن . خِباء کردن . (تاج المصادر بیهقی ). خرگاه ساختن .خرگاه افراختن . خیمه زدن . || در خِباء درآمدن . || کشتن آتش را. میرانیدن آتش را. (منتهی الارب ). فرونشاندن آتش . (تاج المصادر بیهقی ).
اخبابلغتنامه دهخدااخباب . [ اَ ] (اِخ ) موضعی است قرب مکه . || گفته اند شهری است جنب سوارقیه از دیار بنی سلیم مذکور در شعر عمربن ابی ربیعه . (معجم البلدان ).
اخبابلغتنامه دهخدااخباب . [ اَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ خُب ّ. || ثوب ٌ اخباب ؛ جامه ٔ پاره پاره . || اخباب الفحث ؛چرب روده ها. || ج ِ خبب . (معجم البلدان ).
اخبابلغتنامه دهخدااخباب . [ اِ ] (ع مص ) پویانیدن . (تاج المصادر بیهقی ): اخب ّ فرسه ؛ پویانید اسب خود را و منه قولهم : جأوا مخبین .
شاخبلغتنامه دهخداشاخب . [ خ ِ] (ع ص ) دوشنده ٔ شیر. || سایل ، جاری . (ازالمنجد) (منتهی الارب ). خون جهنده . (ناظم الاطباء).
تصاخبلغتنامه دهخداتصاخب .[ ت َ خ ُ ] (ع مص ) همدیگر فریاد کردن و همدیگر را زدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
صاخبدیکشنری عربی به فارسیپر سر وصدا , پر سر و صدا , خشن , داد و بيداد کن , سرکش , سر و صدا و اشوب کردن