لغتنامه دهخدا
باقرعلیخان . [ ق ِ ع َ ] (اِخ ) از مشاهیر شعرای پارسی گوی هندوستان که در اوایل قرن 12 هَ . ق . در لکنهوبدنیا آمد. وی دردربار محمدشاه گورکانی بود و درجوانی درگذشت . درنظم و نثر و حسن خط مهارت داشت . دو منظومه موسوم به «رموز الطاهرین » و «مرآت