لغتنامه دهخدا
بزلیانة. [ ب ِ زِ ن َ ] (اِخ ) شهرکی است نزدیک به مالَقه در اندلس که احمدبن محمدبن عبدالرحمان بن الحسن بن مسعود جذامی بزلیانی مکنی به ابوعمرو، بدان جا منسوب است . وی اهل فضل بود و ابومحمدبن خزرج از او روایت کرد. ابن بشکوال گوید او بسال 360 هَ