لغتنامه دهخدا
بازینج . [ ی َ ] (اِ مرکب ) چنجولی . تاب . دودَأت (السامی فی الاسامی ). رسنی دو تا از سقف فروهشته که بر میان آن رسن بنشینند و پای فروهلند و بباد زور خویش همی آید و میشود : زتاک خوشه فرو هشته و ز باد نوان چو زنگیانی بر بازینج بازیگر. <p cla