خندیدنلغتنامه دهخداخندیدن . [ خ َ دی دَ ] (مص ) خنده کردن . ضحک . تبهلل . ابتسام . (یادداشت بخطمؤلف ). استضحاک . (تاج المصادر بیهقی ) : بخندید و گفت ای یل اسفندیار. فردوسی .بخندید خسرو ز گفتار زن بدو گفت کای شوخ لشکرشکن . <p cla
خندیدنفرهنگ فارسی عمید۱. لب به خنده گشودن؛ خنده کردن.۲. با خنده مسخره و استهزا کردن.۳. [قدیمی، مجاز] شکفتن.۴. [قدیمی، مجاز] درخشیدن؛ روشن شدن.
خندیدنلغتنامه دهخداخندیدن . [ خ َ دی دَ ] (مص ) خنده کردن . ضحک . تبهلل . ابتسام . (یادداشت بخطمؤلف ). استضحاک . (تاج المصادر بیهقی ) : بخندید و گفت ای یل اسفندیار. فردوسی .بخندید خسرو ز گفتار زن بدو گفت کای شوخ لشکرشکن . <p cla
خندیدنفرهنگ فارسی عمید۱. لب به خنده گشودن؛ خنده کردن.۲. با خنده مسخره و استهزا کردن.۳. [قدیمی، مجاز] شکفتن.۴. [قدیمی، مجاز] درخشیدن؛ روشن شدن.
خندیدنلغتنامه دهخداخندیدن . [ خ َ دی دَ ] (مص ) خنده کردن . ضحک . تبهلل . ابتسام . (یادداشت بخطمؤلف ). استضحاک . (تاج المصادر بیهقی ) : بخندید و گفت ای یل اسفندیار. فردوسی .بخندید خسرو ز گفتار زن بدو گفت کای شوخ لشکرشکن . <p cla
شکر خندیدنلغتنامه دهخداشکر خندیدن . [ ش َ ک َ خ َ دی دَ ] (مص مرکب ) خنده ٔ شیرین وشکرین کردن . به لطف و دلکشی متبسم شدن : رخی از آفتاب اندوه کش ترشکر خندیدنی از صبح خوشتر. نظامی .و رجوع به شکرخندی و شکرخند و شکرخنده شود.
زهر خندیدنلغتنامه دهخدازهر خندیدن . [ زَ خ َ دی دَ] (مص مرکب ) خندیدن از روی خشم و تلخی : زهر خندد بخت بد برزورق آن خاکسارکآتشین قاروره اش بر بادبان افشانده اند. خاقانی .عاشق همه زهر خندد از عشقت گر عشق اینست از این بتر خندد. <p
قه قه خندیدنلغتنامه دهخداقه قه خندیدن . [ ق َ ق َه ْ خ َ دی دَ ] (مص مرکب ) خندیدن به آواز بلند. قهقهه زدن . قاه قاه خندیدن .
کروکر خندیدنلغتنامه دهخداکروکر خندیدن . [ ک ِرْ رُ ک ِ خ َدی دَ ] (مص مرکب ) خندیدن به صدای بلند. کره زدن . خندیدن به آواز بلند و به اتصال . هرهر و کرکر کردن .