دوافروشیلغتنامه دهخدادوافروشی . [ دَ ف ُ ] (حامص مرکب ) عمل و شغل دوافروش . داروفروشی . (یادداشت مؤلف ). || (اِ مرکب ) مغازه ٔ دوافروش . محل فروش دارو. داروفروشی . رجوع به داروفروشی شود.
دوافروشلغتنامه دهخدادوافروش . [ دَ ف ُ ] (نف مرکب ) دوافروشنده . داروفروش . آنکه به فروش دارو اشتغال دارد. (یادداشت مؤلف ). رجوع به داروفروش شود.
دواخانهلغتنامه دهخدادواخانه . [ دَ ن َ / ن ِ] (اِ مرکب ) داروخانه . (لغات فرهنگستان ). دوافروشی .داروفروشی . آنجا که دارو فروشند. دکان داروفروشی .
داروخانهلغتنامه دهخداداروخانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) دکه ٔ دوافروشی . دواخانه . داروکده . جایی که در آن دارو میفروشند. (ناظم الاطباء). || در اصطلاح قدما، مطب : به داروخانه پانصد مرد بودندکه در هر روز نبضم مینمودند.<p class=
اسم مصدرلغتنامه دهخدااسم مصدر. [ اِ م ِ م َ دَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اسم مصدر در عربی : ابن مالک در الفیة گوید : بفعله المصدر الحق فی العمل مضافاً او مجرداً او مع اَل ان کان فعل مع اَن او ما یحل محلّه و لاسم مصدر عمل .عبدالرحمن سیوطی در شرح بیت اخی