شکوفهلغتنامه دهخداشکوفه . [ ش ِ / ش ُ ف َ / ف ِ ] (اِ) گل درختان میوه دار. (ناظم الاطباء) (غیاث ) شیرینه . سعفه . زهره . زهر. سور. تی تی . گره برگ بر درخت پیش از آنکه بگشاید. بهرمة: طلع؛ شکوفه ٔ خرما. (یادداشت مؤلف ). زهر. (ن
شکوفهفرهنگ فارسی عمید۱. (زیستشناسی) گل درخت میوهدار که پیش از روییدن برگ شکفته میشود؛ غنچه: شکوفهٴ هلو و زردآلو.۲. [مجاز] قی، استفراغ.
شکوفهلغتنامه دهخداشکوفه . [ ش ِ / ش ُ ف َ / ف ِ ] (اِ) گل درختان میوه دار. (ناظم الاطباء) (غیاث ) شیرینه . سعفه . زهره . زهر. سور. تی تی . گره برگ بر درخت پیش از آنکه بگشاید. بهرمة: طلع؛ شکوفه ٔ خرما. (یادداشت مؤلف ). زهر. (ن
شکوفهفرهنگ فارسی عمید۱. (زیستشناسی) گل درخت میوهدار که پیش از روییدن برگ شکفته میشود؛ غنچه: شکوفهٴ هلو و زردآلو.۲. [مجاز] قی، استفراغ.
زرشکوفهلغتنامه دهخدازرشکوفه . [ زَ ش ِ / ش ُ ف َ / ف ِ ] (اِ مرکب ) به اضافت مشبه الی المشبه به . کنایه از ذات شکوفه . (آنندراج ).
شکوفهلغتنامه دهخداشکوفه . [ ش ِ / ش ُ ف َ / ف ِ ] (اِ) گل درختان میوه دار. (ناظم الاطباء) (غیاث ) شیرینه . سعفه . زهره . زهر. سور. تی تی . گره برگ بر درخت پیش از آنکه بگشاید. بهرمة: طلع؛ شکوفه ٔ خرما. (یادداشت مؤلف ). زهر. (ن
مشکوفهلغتنامه دهخدامشکوفه . [ م َ ف َ / ف ِ ] (اِ) نوعی از حلوای مغز بادام و شکر است . و آن را مشکوفی هم میگویند. (برهان ) (ناظم الاطباء). مشکوفی . (بهار عجم ) (آنندراج ). و رجوع به ماده ٔ بعد شود.
اشکوفهلغتنامه دهخدااشکوفه . [ اُ ف َ / ف ِ ] (اِ) شکوفه و بهار درخت باشد.(رشیدی ) (برهان ). چیزی شبیه به گل که از درختهای میوه و غیره میروید. (فرهنگ نظام ). شکوفه : این شقایق منع نو اُشکوفه هاست که درخت دل برای آن نَماست .مول
اشکوفهفرهنگ فارسی عمید= شکوفه: ◻︎ باش تا دوحهٴ اقبال تو اشکوفه کند / کز شمیمش همه آفاق معطر گردد (ابوعلیچاچی: شاعران بیدیوان: ۲۶۶).