لغتنامه دهخدا
عساقیل . [ ع َ ] (ع اِ) ج ِ عُسقول . (ناظم الاطباء). نوعی از سماروغ و قارچ سپید بزرگ که آن را شحمةالارض نیز گویند، و واحد آن عَسقَل و عُسقول است . || سراب . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). عَساقل . رجوع به عساقل شود. || پاره های جداگانه ٔ ابر. (منتهی الارب ). قطعات پراکن